سکته مغزی به هنگام قطع یا کاهش خونرسانی به مغز رخ می دهد. در این وضعیت، سلول های مغز انسان اکسیژن و مواد غذایی دریافت نکرده و مرگ سلول های مغزی آغاز می شود. سکته مغزی دو نوع می باشد
اثرات فیزیولوژیکی و شناختی سکته مغزی بر روی هر فرد بسته به موقعیت و شدت آن متفاوت است. برخی اثرات جزئی بوده و امکان درمان کامل بیمار وجود دارد. در حالی که در برخی افراد اثرات سکته می تواند زندگی فرد را تغییر دهد، به طوری که فرد همیشه به کمک دیگران نیاز دارد. مشکلات رایج پس از سکته مغزی عبارتند از:
در ساعات ابتدایی وقوع سکته، درمان های پزشکی در بیمارستان انجام می شود. سپس در طی روزهای بعد، درمان توانبخشی از جمله کاردرمانی باید برای فرد آغاز شود.
هدف از کاردرمانی افراد پس از ناتوانایی های ناشی از سکته مغزی شامل آموزش و تمرین هایی است که فرد را قادر می سازد تا فعالیت های روزمره خود را به تنهایی انجام داده و بدون نیاز به دیگران زندگی مستقلی داشته باشید. در واقع فعالیتهای کاردرمانی به طور خاص برای آموزش مجدد و تشویق توسعه مهارتهای از دست رفته و در عین حال سازگاری با آسیبهای خاص فیزیکی، شناختی یا عاطفی انجام میشود.
کاردرمانگران به عنوان اعضای یک تیم چند رشته ای نقش اصلی در کاردرمانی و بهبود بیمار را بر عهده دارند. در مواردی که بهبود و درمان بیمار امکان پذیر نیست، کاردرمانگران استراتژی های جبرانی را برای ارتقای استقلال اجرا می کنند. به طور کلی مراحلی که کاردرمانگران برای بهبود عملکرد بیمار انجام می دهند به شرح زیر است:
کاردرمانگر در بدو مراجعه بیمار، به ارزیابی و معاینه برای تشخیص آسیب های وارده به مغز و ناتوانایی های او می پردازد. مهمترین مواردی که در کاردرمانی بیماران سکته مغزی بررسی می شود، عبارتند از: